(ಭಾಗ – 12)
ರಾಸ್ ಐಲ್ಯಾಂಡ್
ಬೋಟ್ ಇಳಿದು ಮೆಟ್ಟಿಲು ಎರಿ ನಾಲ್ಕಾರು ಹೆಜ್ಜೆ ಇಟ್ಟರೆ ಪ್ರವೇಶ ದ್ವಾರ. ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಕೆಂಪು ಬಣ್ಣ ಬಳಿದ ಒಂದು ಬಂಕರ್. ಎದುರುಗಡೆ ಟಿಕೆಟ್ ಕೌಂಟರ್.
ಟಿಕೆಟ್ ಪಡೆದು ಒಳ ನಡೆದರೆ ಉದ್ದಕ್ಕೂ ಈ ಪ್ರದೇಶದ ಕುರಿತಾದ ವಿವರಣೆಗಳ ಬೋರ್ಡಗಳು ರಾರಾಜಿಸುತ್ತವೆ.
ಇದೊಂದು ಆಗಿನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಬ್ರೀಟೀಷರ ವಸಾಹತು ಸ್ಥಳ. ಇಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಆಡಳಿತ ಕಛೇರಿ, ಆಸ್ಪತ್ರೆ, ಚರ್ಚ, ಗೆಸ್ಟ ಹೌಸ್ ಇತ್ಯಾದಿ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನಿರ್ಮಾಣ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಇಡೀ ಅಂಡಮಾನ್ ತಮ್ಮ ಸುಪರ್ಧಿಯಲ್ಲಿರಿಸಿಕೊಂಡು ದರ್ಭಾರ ಮಾಡಿದ ಜಾಗ.
ಮನುಷ್ಯನ ಅಮಾನುಷ ಕೃತ್ಯಕ್ಕೆ ಆ ದೇವರೇ ಸರಿಯಾದ ಬುದ್ಧಿ ಕಲಿಸುತ್ತಾನೆ ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಈ ಸ್ಥಳ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ನಿದರ್ಶನ ನೀಡುತ್ತದೆ.
ಏಕೆಂದರೆ ಇವರ ಕಪಿ ಮುಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿ ನರಳಿದ ಜೀವಗಳದೆಷ್ಟೋ! ನಮ್ಮ ಮನೆಗೇ ಬಂದು ನಮ್ಮ ಮೇಲೇ ತಮ್ಮ ಜಬರದಸ್ತ ತೋರಿಸಿದಾಗ ಆಗುವ ಮಾನಸಿಕ ಹಿಂಸೆ ಅನುಭವಿಸಿದವರಿಗೇ ಗೊತ್ತು. ಇಂತಹ ಹೀನ ಸ್ಥಿತಿ ಅಲ್ಲಿ ನಿರ್ಮಾಣ ಆಗಿತ್ತು.
ಆದರೆ ಪ್ರಕೃತಿಯ ವಿಕೋಪವೋ ಇಲ್ಲಾ ಆ ದೇವ ನೀಡಿದ ಶಾಪವೋ ಸುನಾಮಿಯ ಹೊಡೆತದಿಂದಾಗಿ ಇಡೀ ಪ್ರದೇಶ ಸಂಪೂರ್ಣ ನಿರ್ನಾಮವಾಯಿತು.
ಎಷ್ಟೆಂದರೆ ಮರು ನಿರ್ಮಾಣ ಕೂಡಾ ಮಾಡಲಾಗದಷ್ಟು. ಭೂಮಿಯ ಒಳ ಪದರ ಕೂಡಾ ಈ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಶಿಥಿಲಗೊಂಡಿದ್ದು ತಿಳಿದು ಬ್ರೀಟೀಷರು ಕೂಡಾ ಹತಾಶರಾದರು.
ಇಲ್ಲಿ ಈಗ ಏನೆಂದರೆ ಏನೂ ಇಲ್ಲ. ಆಗಿನ ಪಳಯುಳಿಕೆಗಳು ಅಷ್ಟೊ ಇಷ್ಟೊ ಬಿಸಿಲು,ಮಳೆ,ಗಾಳಿ ಎಲ್ಲಾ ಆಯುಧಕ್ಕೆ ಒಳಪಟ್ಟು ಸ್ವೇಚ್ಛೆಯಾಗಿ ಬೆಳೆದು ನಿಂತ ಮರದ ಬೇರುಗಳು ಇಲ್ಲಿಯ ಕಟ್ಟಡಗಳ ಅಲ್ಪ ಸ್ವಲ್ಪ ಗೋಡೆಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದು ನಿಲ್ಲಿಸಿದೆ.
ಇವೆಲ್ಲ ಕಂಡಾಗ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ನನಗೆಂತೂ ದುಃಖ ಆಗಲೇ ಇಲ್ಲ. ಸರೀ ಆಯ್ತು ಅಂತ ಬಹಳ ಖುಷಿ ಪಟ್ಟೆ.
ಅಬ್ಬಾ!ಎಂತಹಾ ಸ್ಥಳ ಅಂದರೆ ಇದು ಸುತ್ತಲೂ ಸಮುದ್ರ ಆವೃತವಾಗಿದೆ. ಎತ್ತರದ ಗುಡ್ಡವನ್ನೇರಿ ಕುಳಿತಂತಿದೆ ಇಲ್ಲಿ ನಿರ್ಮಾಣವಾದ ಅವಶೇಷ. ಕಿರಿದಾದ ಕಾಂಕ್ರೀಟ ದಾರಿ ಒಂದು ಕಡೆಯಿಂದ ಇನ್ನೊಂದು ಕಡೆ ಹೋಗಲು.
ಏರಿ ಏರಿ ಇಳಿ ಇಳಿ,
ಬಂದು ನೋಡಿ ನಮ್ಮ
ಆಗ ಮೆರೆದವರ ಗತ್ತು
ಬಂದವರೆಲ್ಲಾ ಗೊತ್ತು
ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿ
ಎಂದು ಕೈ ಬೀಸಿ ಕರೆಯುತ್ತವೆ ಬಲೆಗಳಿಂದ ಗಬ್ಬು ಹಿಡಿದ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಕಟ್ಟಡಗಳ ಅವಶೇಷಗಳು.
ಇಲ್ಲಿ ಒಂದಷ್ಟು ಜಿಂಕೆ, ನವಿಲು,ಕೋಳಿ ಸ್ವಚ್ಛಂದವಾಗಿ ಓಡಾಡಿಕೊಂಡಿವೆ.
ಜಿಂಕೆಯಂತೂ ಜನರನ್ನು ನೋಡಿ ನೋಡಿ ಹತ್ತಿರ ಬರುತ್ತದೆ ತಿಂಡಿ ಇರುವವರ ಕೈಗೆ ಬಾಯಿ ಹಾಕಲು. ಎನಾದರೂ ಕೊಡುವವರೆಗೆ ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ. ಮುಟ್ಟಿ ಮುದ್ದು ಮಾಡೋಣ, ಸೆಲ್ಫಿ ತೆಗೆಯೋಣ ಅಂತ ಆಸೆ ಪಟ್ಟಿರೊ ತನ್ನ ಚಂದದ ವಕ್ರ ವಕ್ರ ಕೊಂಬಿನಿಂದ ತಿವಿದು ಬಿಡುವುದು ಗ್ಯಾರಂಟಿ.
ಅವಕ್ಕೂ ಮನುಷ್ಯನ ಮೇಲೆ ನಂಬಿಕೆಯೇ ಇಲ್ಲ ನೋಡಿ. ಆದರೆ ಅವುಗಳನ್ನು ಅಷ್ಟು ಹತ್ತಿರದಿಂದ ನೋಡುವುದೇ ಸಂಬ್ರಮವಾಗಿತ್ತು.
ನವಿಲಂತೂ ಅದೆಷ್ಟು ಇವೆಯೊ! ಕುಂಡಿ ಕುಣಸ್ತಾ ಹೋಗೊ ವೈಖರಿಯೇ ಚಂದ. ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸಲು ಹೋದರೆ ಮರ ಹತ್ತಿ ಅಥವಾ ಗಿಡಗಳ ಸಂಧಿಯಲ್ಲಿ ಮರೆಯಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತವೆ.
ಅವುಗಳ ಚಂದ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಮನಮೋಹಕ ಅವುಗಳ ಕೂಗಂತೂ ಆ ಬೆಳಗಿನಲ್ಲಿ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಆಹ್ಲಾದವಾಗಿತ್ತು.
ಉಳಿದಂತೆ ಯಾವ ಅಡೆತಡೆಯಿಲ್ಲದೇ ಬೆಳೆದ ಗಿಡ ಗಂಟಿಗಳು ಚಾಮರ ಹಾಸಿ ಬಿಟ್ಟಿವೆ.
ಈ ಪ್ರದೇಶ ಸಂಪೂರ್ಣ ಕಾಲ್ನಡಿಗೆಯಲ್ಲಿ ನೋಡಲು ಕನಿಷ್ಟ ಒಂದು ಗಂಟೆ ಬೇಕಾಗಬಹುದು. ಹಾಗೆ ಸುತ್ತಾಡಿ ಬರಲು ಎಂಟು ಹತ್ತು ಜನ ಕೂತು ಹೋಗುವಂತ ಆಟೋಗಳ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಕೂಡಾ ಇದೆ. ಹಣ ಪಾವತಿಸಬೇಕು. ಆದರೆ ಸೀದಾ ರೋಡಲ್ಲಿ ರೌಂಡಾಕಿಸಿಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಾರೆ ಅಷ್ಟೆ.
ನಾವು ಕಾಲ್ನಡಿಗೆಯಲ್ಲೇ ಸುತ್ತಾಡುತ್ತ ಪ್ರಕೃತಿ ನಿರ್ಮಿತ ಸೊಬಗು ಸವಿಯುತ್ತ ಆ ಸಮುದ್ರದ ತಟಿಯಲ್ಲೂ ಓಡಾಡಿದೆವು.
ಎಲ್ಲೆಂದರಲ್ಲಿ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸುತ್ತ ಮನಸೋ ಇಶ್ಚೆ ಎಲ್ಲೆಂದರಲ್ಲಿ ತೂರಿ ಆ ಅಜಾನು ಬಾಹು ಮರಗಳು ಪಾಳು ಬಿದ್ದ ಕಟ್ಟಡಗಳನ್ನು ವೀಕ್ಷಿಸುತ್ತ ಒಂದಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಅಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ ಕೂತು ಆರಾಮಾಗಿ ಎಲ್ಲಾ ನೋಡಿಕೊಂಡು ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದೆವು.
ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಈ ಒಂದು ವಾರ ಪೂರ್ತಿ ತನ್ನ ತೆಕ್ಕೆಯಲ್ಲಿ ನಮ್ಮನ್ನು ಕೂಡಿಸಿಕೊಂಡ ಅಂಡಮಾನ್ ಕಡಲ ತೀರವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗಬೇಕಲ್ಲಾ ಎಂಬ ಸತ್ಯ ಮನ ಅಲ್ಲಾಡಿಸಿತು.
ಮನ ಸಂತೋಷ ಪಡಿಸಿದ ಆ ವಿಶಾಲ ಸಮುದ್ರವನ್ನು ನನ್ನ ಬಾಹುಗಳಲ್ಲಿ ಆಲಿಂಗಿಸಿಕೊಂಡು ದೀರ್ಘವಾಗಿ ಮುತ್ತಿಕ್ಕಿ ಬಾಯ್ ಬಾಯ್ ಎನ್ನುತ್ತ ;
ಅಲ್ಲಿ ನಿರ್ಮಾಣ ಮಾಡಿದ ತಂಗು ದಾಣಕ್ಕೆ ಬಂದಾಗ ಜಿಂಕೆಯೊಂದು ಅರಸಿ ಮೆಟ್ಟಿಲು ಹತ್ತಿ ಬಂದಿತು. ನನ್ನ ಕೈಲಿರುವ ತಿಂಡಿ ಅದಕ್ಕೆ ಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಬಾ ಅಂದರೆ ಹತ್ತಿರ ಬರುತ್ತದೆ ಮುಟ್ಟಲು ಹೋದರೆ ಕೊಂಬಿಂದ ಹೆದರಿಸುತ್ತದೆ ತಿನ್ನಲು ಕೊಟ್ಟರೆ ಯಾವ ಬಿಡಿಯಾ ಇಲ್ಲದೇ ತಿಂದು ಮತ್ತೊಬ್ಬರ.ಹತ್ತಿರ ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲಿದ್ದವರಿಗೆಲ್ಲ ಈ ಜಿಂಕೆಗಳು ಬಲೂ ಮುದ್ದು. ನಮಗಂತೂ ಸಖತ್ ಖುಷಿ ಆಶ್ಚರ್ಯ. ಅದೋ ತನ್ನ ಬೇಳೆ ಬೇಯಿಸಿಕೊಂಡು ಪರಾರಿ. ಬಹಳ ಮುದ್ದಾಗಿವೆ.
ಸುಮಾರು ಜಿಂಕೆಗಳು ಅಲ್ಲೇ ಸುತ್ತಾಡುತ್ತಿರುತ್ತವೆ. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಜಿಂಕೆಗಳು ಮನಷ್ಯನ ಕಂಡರೆ ಬೆದರು ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ನೋಡಿ ಬಟರಾ ಬಿದ್ದು ಓಡೋದು ನೋಡಿದ್ದೇನೆ ಇಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ತದ್ವಿರುದ್ಧ!
ನಮ್ಮ ಬೋಟು ಬರುವ ಹೊತ್ತಾದ್ದರಿಂದ ಸಮುದ್ರ ತಡಿಗೆ ಬಂದು ನಿಂತೆವು. ಆಗಲೇ ಜನ ತಂಡ ತಂಡವಾಗಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ದಡದ ತುಂಬಾ ಬೋಟುಗಳ ಹಾವಳಿ ಜನರ ಗದ್ದಲ.
ಹಾಗೆ ಈ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಸಮಯ ಇರಲು ಅವಕಾಶ ಇಲ್ಲ. ಬಂದವರು ಸ್ಥಳ ವೀಕ್ಷಿಸಿ ಮತ್ತದೇ ಬೋಟಲ್ಲಿ ವಾಪಸ್ ಹೋಗಬೇಕು.
ನಮ್ಮ ಬೋಟು 10.30amಗೆಲ್ಲ ಬರ್ತೀನಿ ಅಂದವನು ಕರೆಕ್ಟ ಟೈಮಿಗೆ ಹಾಜರು! ಇಳಿಯುವಾಗಲೇ ಅವರ ಬೋಟ್ ನಂಬರ್ ಕೊಟ್ಟಿರುತ್ತಾರೆ. ಹಾಗೆ ತಮ್ಮ ಬೋಟ್ ನಂಬರ ಹೇಳಿ ಕೂಗಿದಂತೆ ನಾವು ನಾಲ್ಕಾರು ಮೆಟ್ಟಿಲು ಇಳಿದು ಆಸೀನರಾದೆವು.
ಬಿಸಿಲು ಮಚ್ಚೆ ನೀಲಾಗಾಸ ತುಳುಕು ಬಳುಕು ನೀರ ಮೇಲಿನ ಪಯಣ ಆಹಾ!ಮನಕದೆಷ್ಟು ಆನಂದವೋ! ಈ ನೀರು, ಈ ವಾತಾವರಣ, ಈ ಪಯಣ, ಈ ಸಂತೋಷ, ಈ ದಿನ ಇವತ್ತಿಗೇ ಮುಗಿಯುತ್ತಲ್ಲಾ ಅನ್ನುವ ಒಳ ತುಮುಲ, ಸಂಕಟ ಮನ ತಾಕಲು ಶುರುವಾಯಿತು. ಹಾಗೆ ನೀರು ನೋಡ್ತಾ ನೋಡ್ತಾ ಕಣ್ಣಿಗೂ ಕೂಡಾ ನೀರ ಪಸೆ ಆವರಿಸಿತು. ಹೃದಯ ಭಾರವಾಯಿತು.
ಆ ಕಡೆ ಈ ಕಡೆ ಎತ್ತ ಕಣ್ಣಾಯಿಸಿದರೂ ನೀರು, ಕಾಡು, ಅಂಡಮಾನ್ ಊರು ನಗುತ್ತಿತ್ತು. ಅದೆಷ್ಟು ಸುಂದರ ಈ ಅಂಡಮಾನ್! ಪ್ರಕೃತಿಯ ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನೆಲ್ಲಾ ಬಾಚಿ ತಬ್ಬಿಕೊಂಡು ತನ್ನೊಡಲಲ್ಲಿ ಹುದುಗಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ. ಎಷ್ಟೇ ಬೇಸರ,ದುಃಖ, ಹತಾಶೆ ಇದ್ದರೂ ಈ ಅಂಡಮಾನನಲ್ಲಿ ಹೇಳ ಹೆಸರಿಲ್ಲದೇ ಒದ್ದೋಡೋಗಿ ಬಿಡುತ್ತದೆ.
ಎಲ್ಲರೂ ಹೇಳ್ತಾರೆ ಪ್ರೇಮಿಗಳಿಗೆ ಹೇಳಿ ಮಾಡಿಸಿದ ಜಾಗ ಅಂತ. ಆದರೆ ನಾನು ಹೇಳುತ್ತೇನೆ ಎಲ್ಲಾ ವಯೋ ಮಾನದವರಿಗೂ ನೋಡಿ ಬರಲು ಈ ಜಾಗ ಪ್ರಶಸ್ತ. ಕಾರಣ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಬೇಕಾದಷ್ಟು ಆಟ ಆಡುವ ತಾಣ,ಪ್ರೇಮಿಗಳಿಗೆ ಮನಸೋ ಇಶ್ಚೆ ವಿಹರಿಸುವ ಕಡಲ ತೀರ, ಇದೇ ಕಡಲ ತಡಿಯಲ್ಲಿ ವಯಸ್ಸಾದವರಿಗೆ ಕೂತು ಆ ಭಾನು,ಆ ಭುವಿ,ಆ ಕಡಲು, ಮರಗಳ ಹಿಂಡು, ಮುಗಿಬಿದ್ದು ಉಣ ಬಡಿಸುವ ಸೂರ್ಯೋದಯ, ಸೂರ್ಯಾಸ್ತ,ಆರಾಮದಾಯಕ ಐಷಾರಾಮಿ ವಸತಿಗಳು ಎಲ್ಲವೂ ಜೀವನೋತ್ಸಾಹ ಹೆಚ್ಚಿಸುತ್ತವೆ.
ಆದರೆ ಒಂದೇ ಒಂದು ಅಂದರೆ ದುಡ್ಡಿದ್ದವರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಈ ಜಾಗ ವೀಕ್ಷಿಸಲು ಸಾಧ್ಯ.
ಇಂತಹ ಯೋಚನೆಯಲ್ಲೇ ಮನಸು ಮಾಗುತ್ತಿರಲು ನಾವು ತಲುಪಬೇಕಾದ ಪೋರ್ಟ ಬ್ಲೇರ್ ದಡ ಬಂದಿದ್ದೇ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ.
ಮುಂದುವರಿಯುವುದು ಭಾಗ -13ರಲ್ಲಿ
17-4-2019. 5.15pm
