ಕೊಡಗಿನ ಲೇಖಕರಾದ ಶ್ರೀ ನೌಶಾದ್ ಜನ್ನತ್ ರವರ “ಕಡಮ್ಮಕಲ್ಲು ಎಸ್ಟೇಟ್”ಕಾದಂಬರಿ ಮತ್ತು “ಜಲಪ್ರಳಯ” ಈಗೆರಡು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಕೊಡಗಿನಲ್ಲಿ ಮಳೆಯಿಂದ ಸಂಭವಿಸಿದ ಪ್ರಳಯದ ಅನಾಹುತಗಳ ಸತ್ಯವನ್ನು ಬಿಚ್ಚಿಟ್ಟ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ನನಗೆ ಕಳಿಸಿದ್ದು ಓದುತ್ತ ಮನಸ್ಸು ಸ್ಥಬ್ಧವಾದ ಅನುಭವ ನೀಡಿತು.
“ಕಡಮ್ಮಕಲ್ಲು” ಕಾದಂಬರಿಯಲ್ಲಿ ಕೇರಳದಿಂದ ವಲಸೆ ಬಂದ ಒಂದು ಕಾರ್ಮಿಕ ಮುಸ್ಲಿಂ ಕುಟುಂಬದ ತಾಯಿ ಮಗಳು ಅಸಹಾಯಕ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಇರುವಾಗ ಅದೇ ಊರಿನ ಇಬ್ಬರು ಅವಕಾಶವಾದಿಗಳು ಹೇಗೆ ಅವರ ಆಸ್ತಿಯನ್ನು ಹೆದರಿಸಿ, ಬೆದರಿಸಿ, ಇಲ್ಲಸಲ್ಲದ ಆರೋಪ ಹೊರಿಸಿ ನಯವಂಚಕ ಮಾತುಗಳಿಂದ ತಮ್ಮ ಆಸ್ತಿಯನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಬೆಲೆಗೆ ಮಾರಿ ಹೋಗುವಂತೆ ಮಾಡಿ ಮುಂದಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಅವರವರಲ್ಲೇ ವೈಮನಸ್ಸು ಬೆಳೆದ ಚಿತ್ರಣವನ್ನು ತಮ್ಮ ಬರವಣಿಗೆಯಲ್ಲಿ ನಮೂದಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ವಾಸ್ತವದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿನ ಅನೇಕ ಕುಟುಂಬಗಳು ಈ ರೀತಿ ಶೋಷಣೆಗೆ ಒಳಗಾಗಿರುವುದು ನಾವು ಕಾಣುತ್ತಲೇ ಇದ್ದೇವೆ. ಆದರೆ ಇಂತಹ ಘಟನೆಗಳನ್ನು ಓದುಗರ ಮನಮುಟ್ಟುವಂತೆ ಬರೆಯುವುದು ಅಷ್ಟು ಸುಲಭವೂ ಅಲ್ಲ. ಶ್ರೀ ನೌಶಾದ್ ರವರು ತಮ್ಮ ಮೊದಲ ಕಾದಂಬರಿಯಲ್ಲೇ ಯಶಸ್ಸು ಸಾಧಿಸಿರುವುದು ಅವರೇ ಹೇಳಿದಂತೆ ಪುಸ್ತಕ ಪ್ರಕಟಗೊಂಡ ಎರಡೇ ದಿನದಲ್ಲಿ ಮರು ಮುದ್ರಣಗೊಂಡಿರುವುದೇ ಸಾಕ್ಷಿ.
ಓದಲು ಹಿಡಿದ ಕಾದಂಬರಿ ಮುಚ್ಚಿಡುವುದು ಪೂರ್ತಿ ಮುಗಿದ ನಂತರವೇ. ಕಾರಣ ಕಾದಂಬರಿಯಲ್ಲಿ ಬರುವ ಫಾತಿಮಾ ಅಸಹಾಯಕಳಾಗಿ ತನ್ನ ಆಸ್ತಿಯನ್ನು ಮಾರುವಾಗಿನ ಪುಟಗಳನ್ನು ಓದುವಾಗ ನಾನಂತೂ ಒಂದು ರೀತಿ ಉದ್ವೇಗಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗಿ “ಬೇಡಾ ಮಾರಬೇಡಿ. ನಿಮಗೆ ಮೋಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಬೇಡಾ ಬೇಡಾ…..” ಅಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತ ಅಲವತ್ತಕೊಂಡು ಕಣ್ಣು ಮಂಜಾಗಿಸಿಕೊಂಡೆ. ತೀವ್ರವಾದ ಆತಂಕ, ಸಂಕಟ. ಓದುತ್ತಿರುವುದು ಕಥೆ ಎಂಬುದನ್ನೂ ಮರೆತು ಅಷ್ಟು involved ಆಗುವಂತೆ ಬರೆದಿರುವುದಕ್ಕೆ ಲೇಖಕರಿಗೆ ಭೇಷ್ ಅನ್ನಲೇ ಬೇಕು. ಓದಿ ಮುಗಿಸಿದಾಗ ಇನ್ನಷ್ಟು ಮುಂದುವರೆಸಬಹುದಿತ್ತು. ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ ಮಾಡಿದರು ಎಂಬ ನಿರಾಶೆ ಕಾಡಿತು.
” ಜಲಪ್ರಳಯ ” ನಡೆದ ಸತ್ಯ ಘಟನೆಗಳ ಸುತ್ತ ಇಂಚಿಂಚಾಗಿ ಮಾಹಿತಿಗಳನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸಿ, ಸ್ವತಃ ಲೇಖಕರು ‘ನಮ್ಮ ಕೊಡಗು’ ತಂಡ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಸಂತೃಸ್ತರಿಗೆ ಶಕ್ತಿ ಮೀರಿ ನೆರವಾಗಿದ್ದಲ್ಲದೇ ಅನೇಕ ಅಪವಾದಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸಿ ಸಹಾಯ ಮಾಡುವ ಸೋಗಿನಲ್ಲಿ ನಿರಾಶ್ರಿತರಿಗೆ ಆದ ವಂಚನೆ, ಮೋಸ, ಸಂತೃಸ್ತರ ಕಣ್ಣೀರ ಕಥೆ, ಕೊಡಗಿನಲ್ಲಾದ ಜಲಪ್ರಳಯದ ಅನಾಹುತ, ಹಣವಂತರ, ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷಗಳ ಮಾತಿನ ಸೋಗು, ಕೊಡಗಿನ ದುರಂತಕ್ಕೆ ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಹಾಗೂ ಮಾನವನ ದುರಾಸೆಯ ಕಾರಣಗಳನ್ನು ಚಿತ್ರಗಳ ಸಮೇತ ತಮ್ಮ ಲೇಖನಗಳಲ್ಲಿ ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ.
ತಲೆತಲಾಂತರದಿಂದ ಬದುಕು ನಡೆಸಿದ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ಟೇ ಹೋಂ ನಿರ್ಮಾಣ ಮಾಡಿ ಷಹರದ ಜನ ಬಂದು ಉಳಿದು ಮೋಜು ಮಸ್ತಿಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದಾಗ ಅವರು ಕೊಡುವ ಹಣಕ್ಕೆ ಹೇಗೆ ಅಲ್ಲಿಯ ಜನರು ಕುರುಡಾಗಿ ಧನದಾಹಿಗಳಾದರು ಇತ್ಯಾದಿ ಇತ್ಯಾದಿ ಬರೆಯುತ್ತ ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ಕೊಡಗಿನ ಜನರೂ ಕಾರಣಕರ್ತರು ಎಂಬುದನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಪುಸ್ತಕದ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆಯುತ್ತ ಹೋದರೆ ಪುಟಗಳು ಬೆಳೆಯುತ್ತವೆ. ಅಷ್ಟಿವೆ ಕಣ್ಣೀರ ಕಥೆಗಳು, ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಕಳೆದುಕೊಂಡು ಬೀದಿಗೆ ಬಂದ ಜನರ ಸಂಕಷ್ಟಗಳು. ಕೊಡಗಿನಲ್ಲಿ ಹೀಗೂ ಆಗಿತ್ತು ಎಂದು ಮುಂದಿನ ಜನಾಂಗಕ್ಕೆ ಓದಿ ತಿಳಿಯಲು ಕಾದಿರಿಸಬೇಕಾದಂತ ಪುಸ್ತಕವಿದು.
ಟೀವಿ ಹಾಗೂ ಪೇಪರುಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಳಯದ ಬಗ್ಗೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಓದಿರುತ್ತೇವೆ. ಆದರೆ ನಾವು ನೋಡಿದ್ದು ಕೇಳಿದ್ದು ಎಷ್ಟು ಸತ್ಯ ಎಂಬುದು ಈ ಪುಸ್ತಕ ಓದಿದಾಗಲೇ ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ. ಹೊರನೋಟಕ್ಕೆ ಕೊಡಗು ರುದ್ರರಮಣೀಯ. ನಿಜ. ಆದರೆ ಅಲ್ಲಿಯ ಒಳಗುಟ್ಟು ಆ ಪ್ರದೇಶದ ಜನರಿಗಷ್ಟೇ ಗೊತ್ತಾಗಲು ಸಾಧ್ಯ. ಗೊತ್ತಿದ್ದವರು ತಮ್ಮ ಬರವಣಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಬರೆಯಲು ಎದೆಗಾರಿಕೆ ಇರಬೇಕು. ಲೇಖಕರು ಧೈರ್ಯದಿಂದ ಸವಿಸ್ತಾರವಾಗಿ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ. ಮುಂದಿನ ಆಗುಹೋಗುಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸುವ ಕೆಚ್ಚೆದೆಯ ವ್ಯಕ್ತಿ ಶ್ರೀ ನೌಶಾದ್ ರವರು. ಎರಡು ಮಾತಿಲ್ಲ.
ಮೇಲ್ಕಂಡ ಎರಡೂ ಪುಸ್ತಕಗಳಲ್ಲಿ ವಸ್ತುಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಬಿಚ್ಚಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಹೀಗೂ ಉಂಟೆ? ಎಂದು ಹುಬ್ಬೇರಿಸಬೇಡಿ; ಬದಲಾಗಿ ಒಮ್ಮೆ ಕೊಂಡು ಓದಿ. ಮುಂದಿನ ಬರವಣಿಗೆಗೆ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹ ನೀಡಿ.
ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಲೇಖಕರಿಗೆ ನನ್ನದೊಂದು ಬಿನ್ನಹ ; ದಯವಿಟ್ಟು ಎಷ್ಟೇ ಅವಕಾಶ ಒದಗಿ ಬಂದರೂ ನೀವು ಮಾತ್ರ ರಾಜಕಾರಣಿ ಆಗಬೇಡಿ. ನೀವು ಬದಲಾಗಿಬಿಡುತ್ತೀರಾ. ಹೀಗೆ ನಿಮ್ಮ ತಂಡದೊಂದಿಗೆ ಮಾರ್ಗದರ್ಶಕರಾಗಿ ಸಂತೃಸ್ತರ,ಅಸಹಾಯಕರ ನೆರಳಾಗಿ ಕೊನೆಯವರೆಗೂ ಅವರ ಉಸಿರಾಗಿ ಇರಿ. ನಿಮ್ಮಂತಹವರ ಅಗತ್ಯ ಈ ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ತುಂಬಾ ಅಗತ್ಯ ಇದೆ. ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ಕೃತಿ ತಮ್ಮಿಂದ ಹೊರಬಂದು ಸಾಹಿತ್ಯ ಲೋಕ ಬೆಳಗಲಿ. ಒಳ್ಳೆಯದಾಗಲಿ. ಶುಭವಾಗಲಿ.
ಜೀವಕ್ಕೆ ಹತ್ತಿರ ಹೃದಯಾಂತರಾಳದ ಮಾತು ಒಡಹುಟ್ಟಿದ ಇರುವನೊಬ್ಬನೇ ಅಣ್ಣನಲ್ಲಿ. ಉಲಿವ ನಾಲಿಗೆಯು ಭಾವುಕದ ಬೆಂಗಾಡು ತೊದಲುವ ಮಾತುಗಳು ಮುತ್ತುಗಳ ಪೊಣಿಸಿದಂತೆ ಸರಸರನೆ ಹೊರ ಬರುವಾಗ ಮನ ತುಂಬ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳಲಾಗದ ರಾಗಾಲಾಪನೆ ಮಾತು ಮೌನಗಳ ಸಂಘರ್ಷ ಎಲ್ಲಿ ಏನು ಮಾತಾಡಿದರೆ ನೊಂದುಕೊಳ್ಳುವನೋ ಎಂಬ ಆತಂಕ ಒಡಲ ತುಂಬ ಉಕ್ಕಿ ಹರಿವ ಪ್ರೀತಿಯಲಿ ಒಳಗಿರುವ ನೋವು ಅಣ್ಣನ ಒಡನಾಟದಲ್ಲಿ ಅದರಷ್ಟಕ್ಕೇ ಶಾಂತ ಮನಸು ತಿಳಿನೀರ ಕೊಳ ರಕ್ತ ಸಂಬಂಧ ಅಂದರೆ ಇದೇನಾ? ಯಾರು ಕೊಡುವರು ಹೆಣ್ಣಿಗೆ ತವರ ಸಿರಿ ಮೊಗದ ಔತಣ.
ಸುತ್ತ ಕಾಡು,ಮೇಡು,ಹೊಳೆ,ಕೊಳ್ಳ ಅಣ್ಣನೊಂದಿಗೆ ಅಂದು ಮನ ತಣಿಯೆ ಸುತ್ತಾಡಿ ಕಣ್ಣ್ತಣಿಯುವಷ್ಟು ಮಗೆದು ಮಗೆದು ಸೃಷ್ಟಿಯ ಸೌಂದರ್ಯ ತುಂಬಿಸಿಕೊಂಡು ಕುಣಿದಾಡಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ.
ಆ ಖನಿಯ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸಲು ಸಾತ್ ನೀಡಿದಾಗ ಹಿಡಿಸಲಾಗದಷ್ಟು ಸಂತಸದ ನಗು ಮುಖದಲ್ಲಿ ತುಂಬಿತ್ತು. ಬಿಟ್ಟು ಬರುವಾಗ ಕಣ್ಣಂಚಲಿ ಜಿನುಗುವ ಝರಿ ಮುತ್ತು ಇನ್ನೇನು ತೊಟ್ಟಿಕ್ಕಲು ಹವಣಿಸುವುದು ತಾ ಮುಂದು ಬರಲೇ? ಇರು ಇರು ಸ್ವಲ್ಪ ತಡಿ ತಡಿ ಮುಗುದೆ ಇದು ನಿನ್ನ ಮನೆಯಲ್ಲ, ಅಣ್ಣ ನಿನ್ನವನಾದರೂ ಅತ್ತಿಗೆ ನಿನ್ನವಳಲ್ಲ. ಹೆತ್ತ ತಾಯಿಯ ಕಳಕೊಂಡ ತವರಲ್ಲಿ ಕೊಂಚ ವಿರಮಿಸು ಸಾಕು, ಗೌರವ ನಿನ್ನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ತಾಳ್ಮೆಯಿರಲಿ ಅವನೂ ಒಬ್ಬ ಸಂಸಾರಸ್ಥನೆಂಬುದು ಮರೆಯದಿರು. ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ಅರಿವಾಗಿಸಿದ ಮನ ಹೇಳುವುದು “ಅಲ್ಲಿರುವುದು ನಿನ್ನ ಮನೆ ಇಲ್ಲಿರುವುದು ಸುಮ್ಮನೆ”.
ನಿಜ ತವರ ವಾಸ ಹೆಣ್ಣಿಗೆ ಸಾವಿರ ವರಹ ಸಿಕ್ಕಷ್ಟು ಸಂತಹ. ದೂರದ ಊರಲ್ಲಿ ಆ ಗಂಡನ ಮನೆ ಅರಮನೆಯಾದರೂ ತವರ ಗುಡಿಸಲು ದೇವ ಲೋಕದ ಇಂದ್ರನ ಮನೆಯ ವೈಭೋಗಕ್ಕೆ ಸಮಾನ. ಎಷ್ಟು ಕಾಡಿದರೇನು ಬಾರದಿಹ ಅಮ್ಮನ ನೆನಪು ಹೊತ್ತು ಸಾಗುವಳು ಕತ್ತೆತ್ತಿ ತವರ ತನ್ನ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ತುಂಬಿಕೊಂಡು.
ಮತ್ತದೇ ಗಂಡನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಲವಲವಿಕೆಯ ಜೀವನ ನಡೆಸುವಳು ತವರಿಗೆ ಹೋಗಿ ಬಂದ ಸಮಾಧಾನ, ಒಡ ಹುಟ್ಟಿದವರ ಸಹವಾಸದ ಸಂತಸದ ನೆನಪಲ್ಲಿ. ಈ ಸಂತಸಕೆ ಎಣೆಯೇ ಇಲ್ಲ.
