ಒಂದು ಭಿನ್ನಹ(ಹವಿ-ಸವಿ ತಾಣದಲ್ಲಿ ಸಂದ ಪ್ರಥಮ ಸ್ಥಾನ)

ಪ್ರಥಮ- Geeta G. Hegde
ದ್ವಿತೀಯ- Champa Rani
ತೃತೀಯ- Parameshwara Hegde ಸಮಾಧಾನಕರ- Deepa BK
ನಿರ್ಣಾಯಕರ ಮೆಚ್ಚುಗೆ- Anil Hegde,Kamalaxi Hegde,Yashoda Bhat

ನನ್ನೂರು ಮಲೆನಾಡು ಅಡಿಕೆ ತೆಂಗುಗಳ ಬೀಡು
ಹರಿವ ತೊರೆಯ ಜರಿಯ ಕಲರವಗಳ ಕೇಳುತ
ಮೂಲೆಯಲಿ ಬಿದ್ದ ನಾನೆಂಬ ಬೀಜ ಮೊಳಕೆಯೊಡೆದು
ತೋಟದ ಏರಿಯ ಮೇಲೆ ಖುಷಿಯಿಂದ ಬೆಳೆದೆ.

ಬೆಳೆಯುತ್ತ ಬೆಳೆಯುತ್ತ ಊರಗಲ ಟೊಂಗೆಯ ಹಾಸಿ
ಹಸಿರೆಲೆಗಳಿಂದ ನವ ಯುವತಿಯಾಗಿ ಕಣ್ಮನ ತಣಿಸುತ್ತ
ಒಡಲ ತುಂಬೆಲ್ಲ ಹೂ ಕಾಯಿ ಹಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟು ಮಳೆಗಾಲಕೆ
ಅಡಿಕೆ ತೋಟದಲಿ ಮೈ ಎಲೆ ಉದುರಿಸಿ ಗೊಬ್ಬರವಾದೆ.

ನನ್ನ ತಡಿಯಲ್ಲಿ ಊರ ಮಕ್ಕಳು ಮರಕೋತಿ ಆಡುತಿರಲು
ನಾನೂ ಖುಷಿಯಿಂದ ಮೌನವಾಗಿ ಸಂಭ್ರಮಿಸಿರುವೆ
ಕಷ್ಟ ಕೋಟಲೆ ಸಮಾಚಾರ ನನ್ನ ಸನ್ನಿಧಿಯಲ್ಲಿ ಹರಟಿಹರು
ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಆಲಿಸಿ ಏನೂ ಅರಿಯದಂತೆ ಗುಟ್ಟಾಗಿ ಇಟ್ಟಿರುವೆ.

ನಮ್ಮೂರ ಜನರಲ್ಲಿ ನನ್ನದೊಂದು ಕಳಕಳಿಯ ಭಿನ್ನಹ
ವಯಸ್ಸಾಯಿತೆಂದು ಕಡಿದುರುಳಸದಿರಿ ಸಂತತಿಯ ಬೆಳೆಸಿರುವೆ
ಇರುವಷ್ಟು ದಿನ ಸೊಪ್ಪು ಸದೆ ನೀಡಿ ತೋಟಕೆ ನೆರಳಾಗಿ ಉಳಿವೆ
ಹಿಡಿದ ಕೈ ಬಿಡದಿರು ತಮ್ಮಾ ಸತ್ತ ನಂತರ ಒಲೆಗೆ ಉರುವಲಾಗಿಯೂ ಋಣ ತೀರಿಸುವೆ!!

14-9-2017. 8.04pm

Advertisements

ಸಾವು

ಇತ್ತೀಚಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಸಾವು ಎಂಬ ಶಬ್ದ ಬೇಡ ಬೇಡಾ ಅಂದರೂ ನನ್ನ ಚಿತ್ತದ ಸುತ್ತ ಬಿಡದೇ ಗಿರ್ಗೀಟಿ ಹೊಡಿತಾನೇ ಇದೆ. ಕುಳಿತಲ್ಲಿ ನಿಂತಲ್ಲಿ ಬರೀ ಇದರ ಬಗ್ಗೆಯೆ ತರ್ಕ. ಏನೇನೊ ಯೋಚನೆ, ಭಯ,ಯಾತನೆ,ಕಳವಳ ಇತ್ಯಾದಿ. ಏನಾದರೂ ಬರಿಬೇಕು. ಬರಿಲೇ ಬೇಕು ಎಂಬ ಹಠ ಮನಸ್ಸಿಗೆ. ಆದರೆ ಹೇಗೆ ಬರೆದರೆ ಹೇಗೊ ಏನೊ. ನನ್ನಿಂದ ಏನಾದರೂ ತಪ್ಪು ಬರವಣಿಗೆ ಅನಾವರಣವಾದರೆ? ತಪ್ಪು ಒಪ್ಪುಗಳನ್ನು ವಿಶ್ಲೇಷಿಸುವಷ್ಟು ತಿಳುವಳಿಕೆ ನನಗೆ ಖಂಡಿತಾ ಇಲ್ಲ. ಆದರೆ ನಮ್ಮ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲೂ ನಡೆಯುವ ಸಾವಿನ ಸಮಾಚಾರ ನನಗೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ಸಂಕಟವಾಗುತ್ತಿರುವುದು ದಿಟ.

ಈ ಸಾವು ಅನ್ನುವುದು ಯಾರ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಯಾವಾಗ ಹೇಗೆ ಬಂದೊದಗುತ್ತದೆ ಅನ್ನುವುದು ಯಾರಿಗೂ ಗೊತ್ತಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಆ ಸಾವು ಹೇಗಿದೆ? ಯಾವ ಆಕಾರವಿದೆ? ಅದನ್ನು ಕಣ್ಣಾರೆ ನೋಡಬೇಕಲ್ಲ? ಸಾಧ್ಯವಾ? ಸಹಜ ಸಾವಿನವರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಇದು ಕಾಣಿಸುತ್ತಾ? ಇದರ ನೆನೆದರೂ ಭಯ ಯಾಕೆ ಮನಸ್ಸಿಗೆ? ದೇವರಿಗೆ ಅಂಜದವನು ಸಾವಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಅಂಜದೆ ಇರಲಾರ ಯಾಕೆ? ಹೀಗೆ ಒಂದಾ ಎರಡಾ ನೂರಾರು ತರ್ಕ, ವಿತರ್ಕ ಹುಚ್ಚು ಯೋಚನೆಗಳು ಮನದ ಶಾಂತಿ ಕೆಡಿಸುತ್ತಿದೆ. ಸತ್ತು ಬಿದ್ದವರ ಚಿತ್ರ, ಆ ರಕ್ತದ ಮಡುವು, ಪೋಲೀಸರ ಓಡಾಟ,ವಾಹಿನಿಗಳಲ್ಲಿ ಬರುವ ಸಾವಿನ ಕುರಿತಾದ ಸುದ್ದಿ, ಸಮಾಚಾರ ಇಡೀ ದಿನ ಒಂದೇ ಸಾವಿನ ಸುತ್ತ ಗಿರಕಿ ಹೊಡೆಯುವ ರೀತಿ ಇನ್ನಷ್ಟು ಆತಂಕ ಭಯ ಹುಟ್ಟಿಸುತ್ತಿದೆ. ಬಿಳಿ ಹಾಳೆಯಲಿ ಕಪ್ಪಕ್ಷರದಲಿ ಮೂಡುವ ಮನಸಿನ ಬರಹಗಳು ಸಾವೆಂಬ ಸೈತಾನನ ಕಪಿ ಮುಷ್ಟಿಯಲಿ ಸಿಕ್ಕಾಕ್ಕೊಂಡಿದೆಯಾ? ಢಮಾರ್ ಎನಿಸಿದರೆ ಮುಗೀತು. ಮತ್ತೆ ಬರುವ ಹಾಗೆ ಇಲ್ಲ. ಅಕ್ಷರ ಬರೆಯುತ್ತ ಆಯಾ ಸಾಲಿನ ಕೊನೆಗೆ ಕೊಡುವ ವಿರಾಮ ಚಿನ್ನೆಯಂತೆ ಈ ಸಾವು ಮನುಷ್ಯನ ಜೀವಕ್ಕೆ ಕೊಡುವ ಪೂರ್ಣ ವಿರಾಮ ಅಲ್ಲವೆ? ಎಷ್ಟು ವಿಚಿತ್ರ. ಆದರೂ ಇದು ಸಚಿತ್ರ. ಬೇಕಾದರೆ ವಿರಾಮ ಚಿನ್ನೆ ತೆಗೆದು ಸಾಲು ಮುಂದುವರಿಸಬಹುದು ; ಆದರೆ ಸಾವು ಕಳಿಸಿ ಜೀವ ವಾಪಸ್ಸು ತರಲಾಗದು!

ಅನಿರೀಕ್ಷಿತ ಸಾವಿನ ತೀವ್ರ ಪರಿಣಾಮ, ಅದರ ದುಃಖದ ತೀವ್ರತೆ, ಆ ಸಾವು ಘಟಿಸಿದಾಗ ಆಗುವ ಹೃದಯ ವಿದ್ರಾವಕ ನೋವು,ಸಂಕಟ, ಯಾತನೆಗಳನ್ನು ನಮ್ಮ ಅತ್ಯಂತ ಹತ್ತಿರದವರು ಸತ್ತಾಗ ಮಾತ್ರ ಅನುಭವಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತದೆ. ಅಂತಹ ಅನುಭವ ನನ್ನ ಅಮ್ಮ ಅನಿರೀಕ್ಷಿತವಾಗಿ ಸತ್ತಾಗ ಪೂರ್ಣ ಅನುಭವಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಅಮ್ಮನ ಸಾವು ಇಂದಿಗೂ ನನ್ನ ಕಣ್ಣ ಮುಂದಿದೆ. ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಗಂಗಾ ಜಲ ಬಾಯಿಗೆ ಹಾಕಿದಾಗ ಗೊಟಕ್ ಎಂಬ ಶಬ್ದ ಇಪ್ಪತ್ತೆಂಟು ವರ್ಷ ಕಳೆದರೂ ಇನ್ನೂ ನನ್ನ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಮಾರ್ಧನಿಸುತ್ತಿದೆ.
ಹೃದಯಾಘಾತ, ಸಹಜ ಸಾವು ಎಲ್ಲರೂ ಅಂದರೂ ನನಗದು ದೊಡ್ಡ ಆಘಾತ.

ಅದಕ್ಕೆ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಒಂದು ನಾಣ್ನುಡಿ ಇದೆ. ಸಾವಿನಲ್ಲಿ ಸಂಭ್ರಮಿಸ ಬೇಡಿ. ಮನುಷ್ಯನ ಆತ್ಮ. ಅದು ಪರಿಶುದ್ಧ. ಈ ದೇಹ ಬಿಟ್ಟ ಆತ್ಮ ಮತ್ತೊಂದು ದೇಹ ಸೇರುವಾಗ ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಯಾಕೆ ದ್ವೇಷ. ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರ ಆತ್ಮಕ್ಕೆ ಸಹಜ ಸಾವಿನೊಂದಿಗೆ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳಲು ಆಂತರ್ಯದಲ್ಲಿ ಏನಾದರೂ ಸತ್ಯವೊಂದು ಇದ್ದಿರಬಹುದೆ? ಬದುಕಿರುವಾಗ ಅವನ ಆತ್ಮ ಇವನ ತಪ್ಪು ಒಪ್ಪುಗಳ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿರಬಹುದೆ? ಇದು ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಆ ಕೊನೆಯ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಸಾವಿನ ಮುಂದೆ ಅನಾವರಣ ಮಾಡಬೇಕೆನ್ನುವ ಆತ್ಮದ ಹಪಹಪಿಯೆ? ಅದು ಯಾರೇ ಆಗಿರಬಹುದು. ಆತ್ಮ ಅಂದರೆ ಒಂದೇ. ಅದು ಜೀವ. ಸಾವಿಲ್ಲದ ಸರದಾರ. ಅದನ್ನು ಯಾವ ದ್ವೇಷ, ಅಸೂಯೆ ಇಲ್ಲದೆ ಗೌರವಿಸಬೇಕು. ಗೌರವದಿಂದ ಕಳಿಸಿಕೊಡಬೇಕು. ಅಸಹಜ ಸಾವನ್ನು ಯಾರೂ ಮಾಡಬಾರದು,ಯಾರಿಗೂ ಬರುವುದು ಬೇಡ. ಆದರೆ ಎಲ್ಲ ತಿಳಿದೂ ಪ್ರತಿನಿತ್ಯ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ದ್ವೇಷ, ಅಸೂಯೆಗಳಡಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಲೆ ಇದೆ ಅಸಹಜ ಸಾವು.

ದಯವಿಟ್ಟು ಸಾವನ್ನು ಯಾರೂ ಸಂಭ್ರಮಿಸಬೇಡಿ. ಸತ್ತವರ ಆತ್ಮಕ್ಕೆ ಶಾಂತಿ ಕೋರಿ ಪುಣ್ಯ ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳಿ. ನಾಳೆ ಆ ಸಾವು ನಮ್ಮನ್ನೂ ಬಿಡದು!!

19-9-2017. 6.00pm

ಮುಖ ಪುಟದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಬರಹಕ್ಕೆ ಸಂದ ಮೆಚ್ಚುಗೆಗಳು

ಮಾಹಶ್ರೀ ಮಾಹಶ್ರೀ

ಕಾವ್ಯ ಮೇರು ಪರ್ವತದಲ್ಲಿ
ನೀವೊಂದು ನಿಲುಕದ ನಕ್ಷತ್ರ!
ಕತ್ತಲು ಬಗೆದಷ್ಟು ಬೆಳಕು
ಚಿಮ್ಮುವ ತೇಜಸ್ವಿನಿ.

************************

Chaitanya Sham Goutham

ನಿಜಕ್ಕೂ..ನಿಮ್ಮ ಭಾವನೆಗಳು ನನ್ನ ಮನದ ಪುಟ ಹೊಕ್ಕಿ ಎಳೆ ಎಳೆಯಾಗಿ ಹೊರಹಾಕಿದಂತಿತ್ತು.. ಎಲ್ಲೋ ಮನದಲ್ಲಿ ಬಡಿಯುವ ಗಂಟೆ ಸದ್ದು  ತಪ್ಪಾದರೆ ಅನ್ನುವ ಅಳುಕು ನಿಮ್ಮ ಬರಹಗಳಿಗೆ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಸಲು ..

ನಿಮ್ಮ ಕವನ ಲೇಖನ ಓದುತ್ತಿದ್ದರೆ ಆ ದಿನ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕವನದ ಸೃಷ್ಟಿ ಆಗುವುದಂತು ನಿಜ.. ಅಮ್ಮ.. 

ಕವಿಭಾವನೆಗಳನ್ನು
ಹೊತ್ತು ಹುಡುಕಿ 
ಚಿಂತಿಸಿ ಶೋಧಿಸುತ್ತಾ
ಜ್ಞಾನಸಾಗರಕ್ಕಿಳಿದು
ಹೋದಾಗ ಸೃಷ್ಟಿ

ಆಗಿ ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕವು ಕಥೆ,ಕವನ ಚುಟುಕಗಳೆಂಬ ಅತ್ಯಮೂಲ್ಯವಾದ ಮುತ್ತು ರತ್ನಗಳು.. 
ನಿಮ್ಮಬರಹದಲ್ಲಿ ಆ ರತ್ನಗಳು ನನಿಗೆ ಸಿಗುವುದಂತು ನಿಜ ಅಮ್ಮ .. ನಿಮ್ಮ ಸ್ನೇಹಕ್ಕೆ ನಿಮ್ಮ ಮಾತೃ ಹೃದಯಕ್ಕೆ ನನ್ನ ನಮನ ಅಮ್ಮ…

************************

ಕಲಿರಾಜ್ ಹುಣಸೂರು

ನಿಮ್ಮ ಬರವಣಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಗಟ್ಟಿತನವಿದೆ ಆಪ್ತವಾಗಿಸೊ ಸರಳತೆಯ ಸೂತ್ರವಿದೆ ಅದಕ್ಕೆ ಓದುಗರು ಮೆಚ್ಚುತ್ತಾರೆ ನಾವು ಸಾಹಿತ್ಯ ಪ್ರೇಮಿಗಳೆ ನಾವು ಕವನವನ್ನು ಬರಿತಿವಿ ಹಾಗಂತ ಅದೆ ಲೆಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಲೇಖನ ಬರೆಯಲು ಬರುವದಿಲ್ಲ ಆ ವಿಭಾಗವೆ ಬೇರೆ ಒಂದು ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಮಾತಿದೆ ನಿಮ್ಮ ಬರವಣಿಗೆ ಶೈಲಿ ನೋಡಿ ನೆನಪಾಯ್ತು .. ಒಬ್ಬ ದಾರ್ಶನಿಕ ಹೇಳತಾನೆ ” ನೀನು ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಬರೆದಿರೋದನ್ನಾದರೂ ಓದು ಇಲ್ಲವೆ ಓದುವಂತಾದರೂ ಬರಿ ” ಓದುವಂತೆ ಬರೆಯುವ ಶಕ್ತಿ ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿದೆ ಬರೆದಿರೊದನು ಓದುವ ಹಂಬಲ ನಮ್ಮಲ್ಲಿದೆ .. ಇನ್ನಷ್ಟು ಅರ್ಥಪೂರ್ಣಗೊಳಿಸಿಕೊಂಡು ಓದಿ ತಿಳಿದು ನಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಿ .. ನಿಮ್ಮಲಡಗಿದ ವಿಶಿಷ್ಟ ಪ್ರತಿಭೆ ಅದು .. ಧನ್ಯವಾದಗಳು ಶುಭವಾಗಲಿ ಮೇಡಂ
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
ಆಡಿದರೆ ಮಾತು
ಹಾಡಿದರೆ ಕವಿತೆ

ಕಲಿರಾಜ್ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ

ಈ ನಿಮ್ಮ ಎರಡು ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ಒಳಾಂಗಣದ ಅರ್ಥ ಬಹಳ ವಿಸ್ತಾರವಿದೆ , ಆಡಿದರೆ ಮಾತು ….
ತುಟಿಯ ಮೇಲಿಂದ ಝಳ ಝಳ ಎಂದು ಹೊರಬರುವ
ಶಬ್ದಗಳೇ ಮಾತು…

ಕೆಂದುಟಿಯು ನಗೆಚೆಲ್ಲಿದಾಗಲು
ಸೃಷ್ಟಿ ಯಾಗುವುದೇ ಈ ಮಾತು !
ಮಾತು ಬರಿ ಮಾತು ಅಷ್ಟೆ …! ಆಡಿದರೆ ಒಲವ ಗೀತೆಯಂತು ಆಗಲ್ಲ , ಆಡಿದರೆ ಸತ್ಯದ ಕೊಂಡಿಯಂತು ಆಗಲ್ಲ
ಆಡಿದರೆ ಮನದಾಳಕ್ಕೆ ಹೋದರು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ನೆಲೆಸಲ್ಲ !
ಆಡಿದರೆ ಅದೊಂದು ನಿಶ್ಚಲ ಸ್ಥಿತಿ ಅಷ್ಟೆ !
ಆಡಿದರೆ ಕೇವಲ ಕಾಲ್ಪನಿಕ !
ಆಡಿದರೆ ಸುಳ್ಳು !

ಆದರೆ …

ಹಾಡಿದರೆ ಕವಿತೆ
…..ಎಲ್ಲಿಂದ ?
ಅಂತರಾಳದಲ್ಲಿ ಹಾಡಿದ ಗೀತೆ ಅಮರ !
ಅಂತರಾಳದ ಪಿಸುಮಾತು ಅಮರ !
ಅಂತರಾಳದ ಒಲವಿನ ಗೀತೆ ಹಾಡಿದಾಗ ಮಾತ್ರ ಮಿಡಿತದೊಳಗೆ
ಹೊಕ್ಕಿ ಅಮರವಾಗುವುದು .
ಹಾಡಿದರೆ ಜಗತ್ತೆಲ್ಲ ಬೆಳಕು
ಹಾಡಿದರೆ ಪ್ರೀತಿ ,
ಹಾಡಿದರೆ ವಾತ್ಸಲ್ಯ ಮಮತೆ ಕರುಣೆ ,
ಹಾಡಿದರೆ ಚೈತ್ರದ ಚಿಗುರು
ಹೂವಾಗಿ ಬಾಳ ನಂದನ ಗೋಕುಲವಾಗುವುದು

ಆಡು…ಹಾಡು …ಒಳಾಂಗಣದ ಅರ್ಥ ಬಹುತೇಕ ಇದೆ …ವಿವರಣೆ ನೀಡುತ್ತ , ಹೋದರೆ ಬಹುಶಃ ಮುಗಿಯುವುದೇ ಇಲ್ಲ …

ನಿಮ್ಮ‌ಚಿಂತನ ಬರಹ ಮೆಚ್ಚಿ ಅದ್ಬುತ ಎಂದು ಹೇಳದೆ ಇನ್ನೇನು ಹೇಳಬೇಕು ಅಮ್ಮ ?

ಅತ್ಯದ್ಭುತವೇ ಸರಿ …ಶುಭವಾಗಲಿ …ನಿಮ್ಮ ಲೇಖನಿಯಿಂದ ಹೀಗೆ ಹೊಸ ಹೊಸ ಚಿಂತನ ಬರಹಗಳು ಹೊರಬರುತ್ತಿರಲಿ ನಾವು ಸವಿಯಲು ಚಿರಕಾಲ ಸಿದ್ದ …ಶುಭರಾತ್ರಿ.

*************************

ಮೆಚ್ಚುಗೆಗೆ ಧನ್ಯವಾದಗಳು

19.9.2017  12.29pm
 

ಸಾವೊಂದಿಗಿನಂತರ್ಯದ ಮಾತು

ಯಾವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಬಣ್ಣಿಸಲಿ
ಕದಂಬ ಬಾಹು ನಿನ್ನದೆ?
ಅಥವಾ ಮೀನ ಬಲೆಯಂತಿಹುದೆ
ನಿನ್ನ ಇರುವು?
ಹೇಳು ಒಮ್ಮೆ ನೋಡೇ ಬಿಡುತ್ತೇನೆ.

ಏಕೆಂದರೆ ನೀನು ನನ್ನನ್ನೂ ಬಿಡುವವಳಲ್ಲ
ನನಗೆ ನಿಖರವಾಗಿ ಗೊತ್ತು
ಹಾಗಂತ ನಿನ್ನ ನೋಡಲು ನಾ ಹೆದರುವವಳೂ ಅಲ್ಲ
ಕಾಯುತ್ತ ಕೂರಲು ನನಗೆ ಪುರುಸೊತ್ತು ಮೊದಲೇ ಇಲ್ಲ.

ಯಾರೊ ಆಗಂತುಕನು
ನಿನ್ನ ಅನುಮತಿಯಿಲ್ಲದೆ
ನನ್ನೆದೆ ಸೀಳಲೂ ಬಹುದೆಂಬ ಗುಮಾನಿ ನನಗಿದೆ
ಅದು ಗೊತ್ತಾ ನಿನಗೆ?
ಆಗ ನಿನಗೊಂದು ಬಲಿ ಲೆಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಕಡಿಮೆ ಆಗುವುದಲ್ಲ
ಈ ಯೋಚನೆ ಕಾಡುತಿದೆ ನನಗೆ.

ನಿನ್ನ ದರ್ಶನವಿಲ್ಲದೆ
ಇನ್ನಾರೊ ನನ್ನ ಬಲಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು
ಅಂತರ್ಪಿಶಾಚಿಯಾಗಿ ಅಲೆದಾಡುವ ಮನಸ್ಸು
ನನಗೆ ಕಿಂಚಿತ್ತೂ ಇಲ್ಲ
ಹಾಗಂತ ಅನ್ಯಾಯದ ವಿರುದ್ಧ ಸೆಟೆದು ನಿಲ್ಲುವ
ನನ್ನ ಹುಟ್ಟು ಗುಣ ಬಿಡಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ.

ಬಾ ನನ್ನ ಮುಂದೆ ನಿಲ್ಲು
ನನ್ನುಪಚಾರ ಸ್ವೀಕರಿಸು
ಬದುಕ ಬಂಡಿಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನೋಡಿದ್ದಾಯಿತು
ಅನುಭವದ ಮಾತುಗಳ ಹೇಳುತ್ತ ಬರೆಯುತ್ತ
ಬೀದಿ ಬೀದಿಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಚ್ಚೆದೆಯಿಂದ
ಹಂಚಿದ್ದೂ ಆಯಿತು
ಹೆದರಿಕೆಯೆಂಬ ತೃಣವ ಧಿಕ್ಕರಿಸಿ.

ಬರುವುದಾದರೆ ತಡಮಾಡದೇ ಬಂದು ಬಿಡು
ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ನನ್ನದೊಂದೇ ಕೋರಿಕೆ!

ಹಾಹಾಕಾರದ ಪ್ರತಿಧ್ವನಿ
ಜನರ ಬಾಯಿ ಬಾಯಿಗಳಲ್ಲಿ ಹರಿದಾಡುವ
ಅವರೆಲ್ಲ ಪರಿತಪಿಸಿ ಕಣ್ಣೀರಿಡುವ
ಕೆಲಸ ಕಾರ್ಯ ಬಿಟ್ಟು
ನನ್ನ ರಕ್ತದೋಕುಳಿಯಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಚಿತ್ರ ಬರೆವ
ಸಿಕ್ಕಿದ್ದೇ ಅವಕಾಶವೆಂದು ಜೈ ಜೈಕಾರ ಹಾಕುವ
ಮುಖವಾಡ ಧರಿಸಿ ಅಟ್ಟಹಾಸದಿ ಮೆರೆವ
ಸನ್ನಿವೇಶ ನನ್ನ ಕಾಲಡಿಯಲ್ಲಿ ತಂದಿಡಬೇಡ.

ಆಂತರ್ಯದಲಿ ಅವಿತಿರುವ
ನಿಶ್ಕಲ್ಮಷ ಸತ್ಯವೊಂದಿದೆ
ನಿನಗಾದರೂ ಅರಿವಾಗುವುದೆಂಬ ಗಾಢವಾದ ನಂಬಿಕೆ ನನಗಿದೆ
ಬಂದು ಮುಖ ತೋರು
ನಿನಗೆ ಮಾತ್ರ ತೋರಿಸುವೆ
ಅದು ಇನ್ನಾರಿಗೂ ಕಾಣದಷ್ಟು ನಿಗೂಢ
ನಿನ್ನಂತೆ!!

16-9-2017. 9.26am

ದೇವರು – ಪೂಜೆ | ಸಂಪದ – Sampada(ಸಂಪದದಲ್ಲಿ ಈ ವಾರ ಆಯ್ಕೆಯಾದ ಬರಹವಿದು)

https://sampada.net/%E0%B2%A6%E0%B3%87%E0%B2%B5%E0%B2%B0%E0%B3%81-%E0%B2%AA%E0%B3%82%E0%B2%9C%E0%B3%86/47874

ಮದರಂಗಿ (ಹವಿ-ಸವಿ ತಾಣದಲ್ಲಿ ಪ್ರಥಮ ಬಹುಮಾನ ಪಡೆದ ಕವನ)

ಪ್ರಥಮ- Geeta G. Hegde, Kamalaxi Hegde
ದ್ವಿತೀಯ- Koundinya Kr, Ananta Bhat
ತೃತೀಯ- ಸ್ಮಿತಾ ಭಟ್ಟ, Rekha Bhat , Vinayaka Bhat , Pooja Hegde
ಸಮಾಧಾನಕರ- Parameshwara Hegde
ನಿರ್ಣಾಯಕರ ಮೆಚ್ಚುಗೆ- Nirmala Hegde, Chetana Datt

ಮದುಮಗಳ ಸಂಭ್ರಮಕೂ
ಮದರಂಗಿ ಸಾಕ್ಷಿ
ಇಡುವ ಒಂದೊಂದು ಹೆಜ್ಜೆಗೂ
ಇರಬೇಕು ಮನಃಸಾಕ್ಷಿ.

ಕುಂಕುಮದ ಬಣ್ಣ
ಕಡು ಕೆಂಪು ಲಾವಣ್ಯ
ಮದರಂಗಿ ಬಣ್ಣ
ಮನಸಿಗಿನ್ನೆಷ್ಟು ಚೈತನ್ಯ.

ಅಕ್ಕರೆಯ ಕಾಲ್ಗಜ್ಜೆಯದುವೆ
ಶೃಂಗಾರದ ವೈಭೋಗ
ಹಾಕಿರುವ ಕಾಲುಂಗುರವೆ
ಗೃಹಿಣಿಗೆ ಸಿರಿಭೋಗ.

ಹರಿವಾಣದಂಚಿನಲಿರುವ ಕುಸುರಿ
ಕಂಡೆ ಮದರಂಗಿ ಚಿತ್ತಾರದಲಿ
ಪ್ರೀತಿ ಮನದೊಳಗಿಂದ ಉಸುರಿ
ತಂದೆ ಬಿನ್ನಾಣದ ಬೆರಳಿನಲಿ.

ಆರ ಮನೆ ಮಗಳೊ ಆರಾದರೇನಂತೆ
ಮನ ಮೆಚ್ಚುವ ಗೃಹಿಣಿ ನೀನಾಗುವಂತೆ
ಸಾಗಲಿ ಬದುಕು ನೀನೆಣಿಸಿದಂತೆ
ಅರಿವಿರಲಿ ಬದುಕೆಂಬುದು ಅಂತೆಕಂತೆಗಳ ಸಂತೆ!!

6-9-2017. 11.46pm